اگر سهراب هوشبر میشد:
من به قلب بیمار نزدیکم.
نبض کاروتید را می‌گیرم.
آشنا هستم با، نبض های بی امان، عادت یک هوشبر.
روح من در جهت حفظ حیاتش جاری است.
بیمار کم سال است
گاهی از این دارو ، آپنه اش می‌گیرد
گویند، هوشبر بیکار است
قطره‌های رینگر، درز کاشی ها، می‌شمارد.
ولی عشق درکار، حقیقت دارد
من ندیدم دو هوشبر را دشمن.
من ندیدم هوشبر، محبت بفروشد به مریض.
رایگان می‌بخشد،آفرین بر هوشبر

نظرات شما عزیزان:

لیلا و زهرا

ساعت16:52---24 دی 1392

عجب شعر با مسمی بودن سحر جون.افرین بر هوشبر

هوشبر

ساعت1:14---22 دی 1392

اتاق عملی خواهم ساخت، دورخواهم شد ازین بیمارستان امام، که در آن هیچ کسی نیست که دربیشه ی عشق بیماران را اکس تیوب کند!‏....نه به ماسک گیری دل میبندم ن به اینتوبه..هوشبرانی که سراز همه چیزبه در می آرند...و درآن تابش تنهایی متخصصان، میفشانند فسون از سر مدرک ها شان، هم چنان خواهم رفت...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: