بیهوشی

بیهوشی دارای ۴ مرحله می باشد:

1-حداقل ارام سازی:

 بیمار دارو میگیرد ولی قادر به پاسخگویی به دستورات کلامی هست

احتمال اختلال عملکردی و شناختی هست ولی امکان اختلال قلبی و عروقی وجود ندارد

2-ارام سازی متوسط:

 دادن داروهای میدازولام یا دیازپام.ضد درد مثل مورفین .

اختلال در پاسخگویی به محرکهای محیطی و دستورات کلامی.

بدون اختلال در راه هوایی.

مراقبت: پالس اکسیمتری.نوار قلب.کنترل علایم حیاتی

مورد استفاده: به تنهایی یا در ترکیب با بی حسی نخاعی یا موضعی یا ناحیه ای

3-ارام سازی عمیق:

 دادن داروهایی که بیمار به راحتی بیدار نشود،ولی به محرکهای تکراری پاسخ می دهد.

با داروهای وریدی یا استنشاقی مثل: هالوتان.انفلوران.ایزوفلوران.سووفلوران.دسفلوران.همراه با اکسیژن. اکسید ازت شایعترین گاز مورد استفاده است

4- هوشبری:

 که خود دارای 4 مرحله است:

شروع:

استنشاق گاز با احساس گرما گیجی و انفصال از محیط.

شنیدن صدا بسیار شدیدتر از حد واقعی.

توجه:عدم تولید هر صدا یا حرکت غیر ضروری

تحریک:

 بروز حالاتی مثل تقلا.گریه.فریاد زدن. اواز خواندن.خندیدن

با تجویز سریع و یک نواخت داروهای بیهوشی می توان این مرحله را حذف کرد

گشادی مردمکها.تاکیکاردی.تنفس نامنظم

مراقبت: کنترل حرکات بیمار و رسترینت کردن وی

هوشبری جراحی:

ادامه تجویز گاز یا بخارات بیهوشی- تنگی مردمکها با واکنش به نور.تنفس و قلب و نبض منظم. پوست صورتی یا کمی برافروخته

دپرسیون بصل النخاع:

 با تجویز زیاد ماده بیهوشی بیمار وارد این مرحله می شود.

تنفس سطحی.نبض ضعیف و نخی. مردمکها کاملا گشاد بدون تحریک به نور.سیانوز .در صورت عدم اقدام سریع فوت بیمار

مراقبت: قطع فوری مواد هوشبری.حمایت تنفسی و قلبی. داروهای انتاگونیست نارکوتیکها.محرکها

روشهای تجویز داروهای بیهوشی

روش استنشاقی بیهوشی: ترکیب داروها با اکسید ازت و اکسیژن یا فقط اکسیژن با ماسک و لوله. یا با تکنیک داخل تراشه ای

روش وریدی بیهوشی : باربیتوراتها.بنزودیازپینها.غیر باربیتوراتها.کاهش دهنده های هوشیاری.مخدرها به تنهایی یا با داروهای استنشاقی

مزیت بیهوشی به روش وریدی: خوشایند بودن هوشبری و عدم شنیدن صدا و سوت و زنگ در گوش

باعث انفجار نمی شود.به وسایل و تجهیزات کمتر احتیاج دارد.شیوع کمتر استفراغ و تهوع .در اعمال جراحی کوتاه بیشتر استفاده می شود

برای کودکان .سالمندان وافراد مستعد به انسداد تنفسی توصیه نمی شود

ایراد بیهوشی به روش وریدی:تضعیف شدیدتنفس.ایجاد عطسه.سرفه.اسپاسم حنجره

درمان :دادن شل کننده های عضلانی مثل:کورار.توبوکورارین.سوکسینیل کولین.پانکرونیوم.لوله تراشه

بیحسی ناحیه ای: تزریق ماده بیحسی به داخل یا اطراف اعصاب(شبکه بازویی.فوق ترقوه ای.زیر بغلی.مچ دست. ران. سیاتیک.زانو).

یا تزریق وریدی داروبنام بلوکBier:بداخل اندامی  که با تورنیکت  بسته شده باشد و باز کرن ان 30 دقیقه پس از شروع بیحسی

مراقبت در بی هوشی ناحیه ای : بعلت اگاهی به محیط اطراف: خودداری از سرو صدا و بوی نامطبوع

بیحسی ارتشاحی موضعی: تزریق ماده بیحس کننده به داخل بافت مورد جراحی همرا با اپی نفرین

بی حسی نخاعی(اپیدورال)

تزریق ماده بیحسی به فضای اطراف سخت شامه (خارج سخت شامه)از طریق ستون فقرات.

 در وضعیت خوابیده به پهلو یا نشسته

دارو مورد استفاده در بیهوشی اپیدورال یا نخاعی

4-1 میلی لیتر بوپی واکائین هیپربار.

پوزیشن دادن به تخت تا سطح مورد نظر جراح.در جراحی شکمی تخت همطراز و پیشرفت بی دردی نهایتا تا زیر دنده ها

مزیت بیهوشی نخاعی یا اپیدورال:عدم بروز سردرد

توجه :ضرورت اشنایی کامل به فضای زیر سخت شامه و زیر عنکبوتیه

انواع:

بلوک براکیال.پاراورتبرال(قفسه سینه.شکم.اندامها).

کودال :تزریق زیر عنکبوتیه از مهره های 5-4 کمری(پرینه.پایین شکم)

موارد استفاده: اعمال جراحی فوقانی شکم یا تحتانی شکم مثل فتق. اندام تحتانی. مامایی.کاهش درد پس از عمل جراحی

خطر:

تهوع.استفراغ -درد.و سردرد پس از عمل-هیپوتانسیون- بی حسی کامل نخاعی- تزریق تصادفی به داخل ورید و ایجاد تشنج یا فیبریلاسیون بطنی

درمان:تیوپنتال رقیق وریدی و گاز اکسید ازت.افدرین(تنگ کننده عروق)

بیحسی اسپینال

تزریق ماده بیحس کننده به داخل مایع مغزی نخاعی از طریق ورود به داخل سخت شامه کمری در حالت نشسته یا خوابیده به پهلو

کاربرد بیحسی اسپینال:جراحی ارتوپدی.تعویض لگن یا زانو.اورولوژی.پروستاتکتومی اینترا اورترال. هموروئیدکتومی. کولپورافی.زایمان

عورض بیحسی اسپینال :

عوارض حین عمل در بیحس اسپینال

کاهش فشار در 20 دقیقه اول(دادن مایعات وریدی.اکسیژن. افدرین وریدی.اتروپین در صورت برادیکاردی).

انقباض معده در اثر تحریک واگ و تهوع استفراغ(متوکلوپرامید)- کاهش جریان خون کلیه (سونداژو درمان هیپوتانسیون) .

احتباس ادرار(تزریق کارباکول)- تغییر درجه حرارت بدن.

عوارض بعد عمل در بیحسی اسپینال :

سکسکه.درد.بیقراری.هیپوتانسیون.سردرد در 72 ساعت اول:استفاده از سوزن کوچک.مایعات.اسپرین.استراحت

بیهوشی:

دوره قبل ازعمل:

1-بررسی از نظر:

 الرژی.سابقه خانوادگی مرگ در اثر تب بد خیم بدنبال بیهوشی- فلج عضلانی پس از شل کننده های عضلانی(کمبود انزیم کولین استراز)

2-بررسی وضعیت فیزیکی بیمار:

شامل 5 گروه دارای وضعیت:

1: طبیعی

2: بیماری سیستمیک خفیف تا متوسط.دیابت خفیف.انمی

3: بیماری سیستمیک شدید ولی غیر ناتوان کننده مثل دیابت

4: بیماری سیستمیک شدید و ناتوان کننده مثل نارسایی شدید قلبی،ریوی ، کبدی.

5: مشرف به مرگ مثل ائورت یا انوریسم پرفوره.

هر بیمار با دسته بندی 2 به بعد که اورژانسی به اتاق عمل برود خطر بالاتری خواهد داشت

نظرات شما عزیزان: